‘Kattenspinsels van Simba 8-
'Teek'
​
‘Wat spin je lekker Simba,’ zegt vrouwtje. Ze ligt op bed en leest een boek. Ik lig er dan graag gezellig bij. Buiten regent het en ik heb geen zin om nat te worden; dus dit is beter.
Ze aait me lekker over mijn kop, terwijl ze verder leest.
Ineens stopt ze met aaien. ‘Hé wat heb je daar bij je oor?’ vraagt ze.
Ik spin gewoon verder, maar ze gaat nu eens goed kijken.
‘Een teek, Simba je hebt een teek’ roept ze ineens.
Weg is de relaxte sfeer en dan begint het spektakel. Het grote licht gaat aan, baas wordt erbij gehaald. Ze hebben een speciaal tangetje en daar moet die teek mee weggehaald worden. Ik wil het niet, ik vind die teek daar wel best zitten. Na een tijdje laten ze altijd los, dus dat is geen enkel probleem!
Snel probeer ik te ontsnappen, maar het vrouwtje is sneller. Daar moet ik toch echt eens iets aan gaan doen!
Ze rolt me in een handdoek en dan probeert baas de teek eruit te trekken. Ik wordt nu echt boos, maar kan niet weg omdat ze een soort worstenbroodje van mij gemaakt heeft met die handdoek. Eindelijk is de teek eruit en word ik losgelaten. Zwaar beledigd ga ik buiten in de regen lopen. Bah!
‘Je kunt er heel ziek van worden Simba, van teken,’ zegt vrouwtje de volgende dag. ‘Ze zitten in de struiken en dan springen ze op je.’ Ja, ja het zal wel.
Ik word nu iedere dag nagekeken en ze heeft vies spul in mijn nek gedaan, ook bij Sammie en Beertje. Die zijn er net als ik spinnijdig over.
Wat een gedoe allemaal over zo’n teekje. Tijd voor een beetje rust.
Ik ga buiten maar eens lekker onder mijn lievelingsstruik liggen …
​
​
Augustus 2020
​
‘Kattenspinsels van Simba 7-
'Ritme'
​
‘Simba, hou eens op met janken.’ Ik zit voor het raam van de slaapkamer en wil naar binnen.
Beneden is wel een kattenluik, maar dat gebruik ik alleen voor noodgevallen.
Het is veel spannender om via de leilindes op het afdak te klimmen en dan via het dak van de bijkeuken naar het slaapkamerraam te lopen. Voor het raam hangt een plantenbak, daar kan ik dan lekker doorheen banjeren tot aan het raam.
​
Het duurt heel lang en ik moet héél hard roepen, maar dan doet ze eindelijk het raam open.
Ik loop snel naar binnen en spring op het bed. Daar ga ik lekker rondjes rennen en hard spinnen. Vrouwtje loopt naar de badkamer en ik ren erachter aan, want ik heb een hoop te vertellen.
Er is weer van alles gebeurd buiten; er zit steeds een hele grote kat in de tuin. Het is een boskat. Hij heeft heel veel haar en is écht gevaarlijk. Beertje en ik hebben hem nu samen weggejaagd. Hij heeft me wel gekrabd en nu is er een pluk uit mijn vacht. Rotbeest!
Toen heb ik in het veld achter de tuin nog een grote dikke muis gevangen. Het duurde even, want hij rende best hard. Beertje is er buiten nog mee aan het spelen. We leggen de muis straks onder de trap hebben we afgesproken.
Vrouwtje doet een beetje chagrijnig dus ik geef haar gauw heel veel kopjes. ‘Ja, ja, slijmerd,’ zegt ze. Nu aait ze me toch. ‘Je moet niet steeds zo’n lawaai maken Simba, het is midden in de nacht. Je maakt iedereen wakker.’
Ja natuurlijk is het midden in de nacht. ’s Nachts is het hartstikke leuk buiten, dan zijn wij katten op pad. Alles besnuffelen, muizen vangen, vechten met andere katten. ’s Nachts gebeurt er van alles.
Het is een beste meid hoor vrouwtje, maar ze heeft zo’n raar ritme. Op het mooiste moment; de nacht gaat ze slapen …
​
Mei 2020
​
‘Kattenspinsels van Simba 6 -
'Vechten'
‘Pggggh’, doet Beertje. Haar oren staan een beetje naar achteren en ze houdt haar pootje met het rode vlekje in de aanslag. We hebben dikke ruzie, Beer en ik!
We hebben ruzie over ‘the tower of cuteness’; tenminste zo noemt het vrouwtje dat.
Geen idee wat het betekent. Ik vind het gewoon een geinige paal waar je aan kunt krabben.
Het mooiste aan de paal is dat er twee hangmatjes aan hangen, waar je lekker in kunt liggen.
Het bovenste mandje is het leukste, want dan kun je ook naar buiten kijken.
Buiten gebeurt altijd iets: er vliegt een vogel, baas komt thuis of Tijger loopt de tuin in.
In dat laatste geval moet ik er natuurlijk onmiddellijk iets aan gaan doen!
Dan grijpt Beertje haar kans. In plaats dat ze mij helpt Tijger uit de tuin jagen, pikt ze snel mijn plekje in! Vrouwen!
Als ik terug kom van mijn missie ligt ze over de rand te loeren; niet van plan om haar plekje op te geven.
Tijd voor actie dus. Eerst ga ik op het plateau naast het mandje zitten en tik steeds met mijn poot op haar kop. Dan slaat ze terug én dan begint het echte werk: Vechten!
Vechten met Beertje is veel leuker dan vechten met Tijger. Ik weet precies wat ze gaat doen en ik win altijd, want ik ben sterker.
Als Beertje blijft slaan, spring ik in het mandje bovenop haar en ga haar bijten; niet te hard want het blijft mijn zusje. Beertje blaast en bijt terug.
Dan vallen we samen uit het mandje op de grond en vechten daar nog even verder.
‘Jongens hou eens op’ roept het vrouwtje. Gauw ga ik Beertje haar kopje wassen; maar ze is boos en loopt beledigd naar buiten. Ach die trekt wel weer bij.
Zo, het bovenste hangmandje is nu weer voor mij. Ik draai een paar rondjes, ga lekker liggen en kijk uit het raam. Zie ik Tijger daar nu weer de tuin in gaan……………?
​
Maart 2020
​
‘Kattenspinsels van Simba 5 -
'Raar Beest'
Het is al een beetje schemerig in de tuin en dan doe ik mijn avondinspectieronde. Onder de heg hoor ik geritsel tussen de bladeren; met gespitste oren sta ik stil. Daar zit iets én het maakt veel lawaai!
Sluipend met mijn buik bijna op de grond volg ik het geluid. Stapje voor stapje kom ik langzaam dichterbij. Ik zie nu duidelijk iets bewegen tussen de bladeren en met flinke kracht zet ik af om er bovenop te springen! ‘Simba wat doe je daar’, roept het vrouwtje ineens. Weg aanval!
Ineens blijkt het lawaai een klein puntig snuitje te hebben, dat tussen de bladeren omhoog piept. Het puntsnuitje ziet mij, schiet van schrik het terras op en hobbelt daar onhandig rond. Het is een gek dier zonder staart en je ziet de pootjes bijna niet. Als ik het een tik geef met mijn poot, is het dier ineens verdwenen. Er ligt allen nog een ronde stekelige bal en mijn poot doet zeer! ‘Simba doe eens niet’ zegt het vrouwtje. ‘Dat is een jong egeltje, kijk nou hoe lief’! Ze is erg enthousiast over het beest en de hele familie wordt erbij gehaald. Ze doen allemaal overdreven! Met mijn zere poot ga ik beledigd naar binnen. Raar beest!
En toen werd het Kerst en zette ze een boom in de kamer waar ik niet in mocht klimmen!
Onder de boom stond een groot pak en daar kwam een soort mand uit. Ik wilde erin gaan liggen, maar de mand is te klein. ‘Kijk Simba, dat is een egelhuisje’ zegt het vrouwtje.
‘Dan kan het egeltje in de tuin overwinteren’. Overwinteren? Wat is dat nu weer?
Ze zette de mand op zijn kop in de tuin. Egels schijnen de hele winter te slapen en dat kan in die mand?! Ik ben er druk mee; dagelijks een grondige inspectie en ieder verdacht geritsel ga ik te lijf. In mijn tuin geen rare beesten met stekels!
Nu, weken later is het nog steeds rustig in de mand. ‘Misschien heb ik het egelhuisje te laat neergezet’, zegt het vrouwtje teleurgesteld. Ze moest eens weten! Het is een beste meid hoor, vrouwtje, maar ze is in staat om een egel te aaien!
En ik weet hoe dat voelt…..
​
februari 2020
​
‘Kattenspinsels van Simba 4 -
'Trainen'
​
‘Kijk Sammie nou eens gaan’, zegt het vrouwtje. Ze aait mij, maar ze kijkt naar Sammie.
Ik zit voor het raam in de slaapkamer en ik baal ontzettend! Sammie is uit het slaapkamerraam gesprongen en via de plantenbak naar het dak van de bijkeuken gelopen. Vervolgens loopt ze over het dakje van de overkapping en springt soepel in de leilinde. Dat kan ze, want ze is een halve Siamees.
Sammie loopt ook wel eens via de plantenbak langs het slaapkamerraam en springt dan op de deur van de fietsenschuur. Dat is een heel smal randje. Ik wil dat ook, maar ik kan het niet. Daar moet ik nodig eens iets aan gaan doen!
Ter plekke besluit ik in de tuin te gaan trainen. Beneden ren ik eerst een paar rondjes om de vijver. Beertje komt er ook bij. Beertje is mijn zusje en ze is ongelofelijk wild.
'Jij bent een rode kater Simba en Beertje is een Schildpad kat', zegt het vrouwtje altijd.
Nou gaat dat zeker over haar vacht, want de term ‘schildpad’ is niet echt op Beertje van toepassing.
We rennen eerst lekker achter elkaar aan en dan spring ik in de eerste boom en trek me omhoog. De boom is niet zo hoog en het gaat best lekker met de training zo in het ochtendzonnetje. Het vrouwtje is nu ook buiten bezig en maakt allemaal foto’s. Ik blijf nog even op mijn allerleukst in die boom hangen; is zij ook weer blij.
Na nog een paar rondjes is het tijd voor het serieuzere werk: de leilinden! De stam van de leilinde is ontzettend glad, dus met veel moeite kom ik omhoog tot de tweede tak.
Voorzichtig loop ik over de tak en kijk naar beneden. Oeps best hoog al!
Opeens begint de tak verschrikkelijk te wiebelen; Beertje is er ook opgeklommen!
Nu zitten er zeker tien takken aan deze boom en waar zit ze? Op mijn tak!
De tak helt steeds meer naar voren en er is geen houden meer aan, we glijden met zijn tweeën zo naar beneden. ‘Het valt niet mee hè Simba’ zegt het vrouwtje en ze moet verschrikkelijk lachen. Ik besluit dan maar haar stekjes van het kattenkruid uit te gaan graven in de border; dat vind ík dan weer héél grappig…………
​
december 2019
‘Kattenspinsels van Simba 3 -
'Tijger'
​
‘Wat zit je daar mooi Simba’, zegt ze. Ik zit hier inderdaad mooi te wezen voor de openslaande deuren, maar niet van harte. Ze is aan het stofzuigen en daar heb ik zo’n hekel aan! Normaal ga ik dan altijd snel naar buiten, maar dat kan nu niet. Want buiten in de tuin loopt Tijger!
Beertje en Sammie zijn wel buiten. Ze draaien om Tijger heen; kopjes scheef en staartjes recht omhoog. ‘Tijger is zó knap Simba’, zegt Beertje altijd.
Tijger woont aan de overkant en ik vind hem helemaal niet knap; het is een onbetrouwbare idioot met zijn saaie grijze strepen.
Ik wil ook helemaal niet dat hij in mijn tuin komt, maar dat hij gewoon aan de overkant blijft.
Hij is alleen veel groter en sterker dan ik. Als ik wat groter ben, kieper ik hem eruit, écht waar! Nu ga ik maar even naar boven.
Als ik weer beneden kom, is het stofzuigen gelukkig gestopt. Ze zit buiten in het herfstzonnetje koffie te drinken. Ik zit er dan altijd graag bij, dus ik loop naar de deur.
Maar tegen wie praat ze nou? Als ik dichterbij kom, krijg ik de schrik van mijn leven. Ze praat tégen Tijger en ze AAIT hem!!! ‘Je bent lief hè’ zegt ze.
Luister; wij katers zijn niet lief en Tijger al helemaal niet! We zijn gevaarlijke roofdieren die
’s nachts muizen en vogels vermoorden en elkaar te lijf gaan. Soms nemen we wat mee naar binnen als trofee. Mensen begrijpen dat niet. Ik moet onmiddellijk iets aan deze situatie doen!
Laag bij de grond sluip ik dichterbij en vanuit het niets spring ik ineens op haar schoot.
De koffie vliegt alle kanten uit. Tijger schrikt, krijgt wat koffie op zijn vacht en rent de tuin uit. Mooi zo, die is weg! Wie niet sterk is moet nu eenmaal slim zijn.
‘Simba, kijk nou wat je doet! Ik zit helemaal onder de koffie’, moppert ze. Tsja, maar ik heb je wel gered hè, denk ik. Het is een beste meid hoor, maar ze ziet totaal géén gevaar……..
​
november 2019
‘Kattenspinsels van Simba 2 - stemming’‘
Het vrouwtje is weer eens buiten bezig. Dat vind ik altijd gezellig, dan zit ik erbij.
De tuin is héél groot nu, want de schutting is weg. Baas maakt een nieuwe met de buurman.
Voor mij mag het zo blijven; overal liggen grote bergen met aarde en zand.
Daar rennen en rollen we dan steeds doorheen. ‘We’ zijn Beertje en ik. Beer is mijn zusje; ze
is heel lief, maar ook heel wild en druk. Ze heeft ADHD zegt het vrouwtje.
Sammie vindt het ook leuk. Dat is een andere kat, die hier al woonde. Ze vindt ons niet altijd aardig, dan blaast ze. Buiten gaat het goed. Ze kan héél goed klimmen, want ze is een halve Siamees. Daar baal ik wel eens van, dat ze zo hoog durft. Daar moet ik eens iets aan gaan doen.
​
Ik ben trouwens blij dat ik naar buiten kan nu. Binnen is het niet fijn.
Binnen is een man met een grote metalen koffer. Baas en vrouwtje vinden hem geweldig!
‘Fijn dat je er bent’, zeiden ze. En toen gingen ze ook nog thee voor hem zetten, dus die blijft nog even. Die man noemen ze de pianostemmer! Nou de stemming was er bij mij gelijk uit. Ik baal sowieso van dat pianospelen, maar dit is absurd. Die man heeft de piano helemaal open gemaakt en zit nu een verschrikkelijke herrie te maken. Ik snap niet dat baas en vrouwtje dat goed vinden. Hij mag trouwens wel eens pianoles nemen, hij blijft maar dezelfde toets aanslaan!
​
Ik wist niet hoe snel ik door het kattenluikje naar buiten moest gaan, wat een geluid!
Omdat ik toch een beetje pissig ben over die pianostemmer ga ik lekker in een grote hoop
zand zitten schijten. ‘Simba, doe eens niet!’ roept het vrouwtje boos. Wat nou ‘Simba, doe
eens niet’ denk ik! Binnen moet je wezen. Daar zit één of andere gek de piano te vernielen!
Dat mag dan weer wel………..
​
​
​
oktober 2019
‘Kattenspinsels van Simba’‘
Het vrouwtje is druk. Ze heeft allerlei meubels in de fietsenschuur gezet en in de bijkeuken.
Ze is bezig met stokjes met haren eraan; ik heb er even aan geroken, maar het zijn geen dieren. Boven is een man bezig. Hij smeert een vies goedje op de muren. Ik ben maar even gaan kijken, maar het stinkt.
Ik heb liever dat ze aan de grote tafel zit met alle mappen en papieren en het schermpje. Die papieren, daar kan ik lekker op liggen en af en toe geef ik kopjes en krijg ik snoepjes. Of dat ze op haar knieën in de tuin zit met allerlei schepjes. Dan ga ik er gezellig bij zitten en vang af en toe een mug. Of ik graaf ook in de aarde. Ze moet dan altijd lachen.
Nu lacht ze niet, ze is bezig met een stoel. Ik ken die stoel wel, die staat altijd boven.
Hij zit best goed; ik denk dat ik er maar even op spring.
‘’Nee Simba’, roept ze en ik wil snel weg springen, maar ze is sneller dan ik. Dat is ze wel vaker, daar moet ik iets aan gaan doen!
Het was trouwens niet fijn op de stoel, er zat een plakkerig goedje op dat vies voelt aan mijn pootjes. Ze moppert nu dat mijn pootjes nu ‘groen’ zijn en dat dat niet bij mijn vacht staat.
Ik zie geen kleuren, dus geen idee wat ‘groen’ is!
Ze neemt me mee naar de bijkeuken, ik probeer los te komen, maar ze is best sterk.
Mijn pootjes worden schoongemaakt met een doek met een vies stinkend goedje en daarna met heel veel water. Ik hou niet van plakpootjes, maar ook niet van water. ‘Nu moet ik weer opnieuw beginnen’ zegt ze, maar ik hoor dat ze al een beetje moet lachen.
Dan mag ik los en ren snel de tuin in. Zij gaat weer met de gekke stokjes met haren aan de gang.
Eindelijk is ze klaar en drinkt ze koffie in de tuin. Ik ga er maar even bij zitten en geef kopjes.
‘Zo mannetje, kom jij je excuses aanbieden’, zegt ze. Excuses? Wat is dan nu voor een raar woord? Het is gewoon etenstijd…………
​
​
​
juli 2019
