‘Chaos’
‘Ga vanmiddag maar even mee naar Tilburg’, zegt Ruud. ‘Ze zijn de supermarkt aan het afbouwen, dat is altijd heel bijzonder om te zien!’ Ik bestudeer de tekeningen nauwkeurig en prent de indeling goed in mijn hoofd. Om 12.00 u. verwisselen we ons lekkere koele kantoor voor een hete auto en op naar het Zuiden.
In Tilburg wordt een bestaand winkelpand in een oude wijk verbouwd tot een moderne supermarkt. Er zijn wat problemen met de staalconstructie, maar ondertussen is de afbouw al gestart, want de winkel moet z.s.m. open!
Ruud heeft de boel uit voorzorg laten stutten en nu moeten er snel oplossingen gerealiseerd worden. Aangekomen trek is mijn bouwlaarzen onder mijn nette kantoorjurkje aan. Héél charmant.
Op de bouwplaats is het net een grote mierenhoop, zeker 30 bouwvakkers lopen door elkaar. De muziek van de radio wordt bijna volledig overstemd door geklop, geboor en het gierende geluid van cirkelzagen. Op één of andere manier schijnt iedereen toch te weten wat hij/zij moet doen in deze chaos.
Ruud overlegt met de uitvoerder en de staalbouwer en gaat met een hoogwerker omhoog om e.e.a. te controleren. Hij schetst de mogelijke oplossingen op de bestaande tekeningen op zijn knie. De mannen begrijpen elkaar met een paar woorden en met wat stiftschetsen kan de staalbouwer het probleem morgen oplossen!
Ondertussen heb ik tijd om eens rustig om me heen te kijken. Overal waar je loopt, verschijnen rode en groene strepen op je hoofd en lichaam van de lasers; die worden gebruikt om de tientallen koelvitrines waterpas te installeren. Ik herken de indeling van de tekeningen.
Op reeds geïnstalleerde kasten staan schilders met lange stokken de muren in vrolijke frisse tinten te schilderen. Elektriciens hangen lampen op, mannen dragen grote platen hout naar binnen en anderen duwen gereedschapskarretjes voor zich uit. Eén ding is zeker, er hoeft vanavond niemand naar de sportschool!
Een meisje met getatoeëerde armen zaagt een perfect passende afdekplaat voor een vitrine met diverse uitsparingen. ‘Mooi werk’, zeg ik als ik langsloop. Ze geeft me een dikke knipoog
Uiteindelijk lopen we nog een rondje door het pand, Ruud legt me het een en ander uit en we klimmen op het bloedhete dak. Ongelofelijk dat over een paar dagen hier een volledig ingerichte supermarkt open gaat!
Als ik laat in de middag nog even boodschappen doe bij mijn eigen vertrouwde Appie kijk ik ineens met hele andere ogen………………..
juni 2019
‘Grote hoogten’
Héél voorzichtig kijk ik over de rand naar beneden om een foto te maken. Mijn hemel wat is dit hoog! Ik sta een beetje bibberig letterlijk óp de achtste verdieping van een appartementengebouw. Het is geen interventie om mij van mijn hoogtevrees af te helpen, maar een feestje voor de realisatie van het hoogste punt. Ruud is de constructeur van de twee appartementenblokken en ik ben over een open steigertrap achter hem aan naar boven geklauterd. Het laatste stukje gaat via een klein laddertje. Eerlijk is eerlijk, het uitzicht is adembenemend en de ceremonie waarbij de laatste dakplaat via een hoge kraan door de wethouder en de jongste werknemer van de aannemer wordt geplaatst, had ik zeker niet willen missen. Als de plaat ligt, wordt er een confetti kanon afgeschoten. De lange slierten slingeren zich om de giek van de kraan en de wind geeft er een extra feestelijk tintje aan.
Toch ben ik blij als ik weer beneden op de bouwplaats sta voor het feestje van bier en bitterballen. Ook daar is altijd genoeg te zien. En wat is er nou mooier om te zien dan het inschuiven van een enorme mobiele bouwkraan bij zonsondergang….
november 2018
‘Grijs’
De lucht is grijs als we langs Almere naar het Noorden rijden. De overgang van het stedelijk gebied naar de Flevopolder fascineert me altijd weer, wat een ruimte!
We zijn voor Bouwadvies Van der Breggen onderweg naar de betonfabriek van IJB Funderingen B.V. voor een bespreking én een rondleiding in de fabriek. Fabrieken hebben op mij een enorme aantrekkingskracht. De enorme afmetingen, de machines, het transport; geweldig vind ik het!
​
Na aankomst starten we met een kennismaking en een technische bespreking over een aantal projecten. Dan volgt de fabriek….. en een probleem: géén veiligheidsschoenen in mijn maat 36! Gelukkig staan mijn eigen bouwlaarzen nog in de auto en kunnen we op pad.
​
IJB heeft een eigen betonfabriek en maakt palen, balken, putten en liggers. We lopen door gigantische hallen waar de palen gemaakt worden in grote mallen; langs enorme rollen met staaldraad voor de voorspanning. Er zijn machines die wapeningskooien lassen én vouwen, veelal zelf ontwikkeld. Buiten is een enorme opslag waar palen en vloeren liggen uit te harden. Bijzonder is een nieuwe machine die op de bouw palen de grond in kan duwen i.p.v. heien.
1,5 Uur later zijn we klaar; de lucht is grijs, het beton is grijs, maar het was een geweldige dag!
​
oktober 2017
​
‘Bouwen op het verleden’
Sinds begin dit jaar ben ik gestart bij het bouwadviesbureau van mijn partner: een nieuwe wereld!
Na ruim 33 jaar met deze partner praat ik niet over ‘pilaren’ maar over ‘kolommen’, weet ik wat betonrot is en is de oorzaak van balkons die naar beneden storten mij bekend. Maar… dat was toch langs de zijlijn, nu is het het échte werk.
Ik ploeter door het administratiesysteem, krijg een nieuw PDF programma en maak offertes met allerlei bouwkundige termen en afkortingen.
Vandaag ga ik naar een gemeente voor archiefonderzoek. Er missen cruciale gegevens voor de verbouw van een aantal panden in een winkelstraat. Vooraf spreken we het project goed door en met nog meer nieuwe kennis ga ik op weg.
Aangekomen geeft de ambtenaar mij een stapel dossiers en dan wordt het zoeken!
Ik vind palenplannen, sonderingsrapporten en constructieberekeningen, helaas niet van alle panden.
Maar er is meer; prachtige handgeschreven bezwaarschriften van begin jaren vijftig. In ouderwets Nederlands geschreven brieven aan een bewoner om per direct te stoppen met een illegale aanbouw. Ik blader door de geschiedenis van het winkelstraatje, met zijn ondernemers die hun kleine winkeltjes uitbreiden in de opbouweconomie na de oorlog.
Nieuwe bedrijfsnamen, nieuwe producten, nieuwe gevels met schetsen van de plaatselijke architect. Aankopen van panden voor uitbreiding, ruzies, samenwerkingsverbanden en nieuwe woonruimtes boven en achter de winkel voor zoons en dochters.
Op een prachtige volledig met de hand getekende tekening van een installateur vind ik uiteindelijk nog ontbrekende gegevens van de fundering. Conclusie: archiefonderzoek is geweldig!
Ik rij naar huis met een stick vol PDF’s en een hoofd vol verhalen. We gaan nieuwe dingen bouwen op de funderingen van het verleden. De geschiedenis gaat verder….
​
februari 2017
​
